Op 6 mei zaten we naast elkaar in de trein van Amersfoort naar Apeldoorn (aankomst 20.41 uur). Je was best lang en in het zwart gekleed. Gedurende de rit wisselden we steeds vaker de blik uit en het leek te gaan om het gebabbel van de meiden voor jou. Ik vroeg me af: is er misschien meer?

In Apeldoorn stapte je helaas uit. We zwaaiden naar elkaar en ik zag je vriendelijke blik. Maar je was weg. Oh wat jammer. Ik had je eerder moeten wenken om gezellig naast me te zitten. Allemaal te laat helaas. Vandaar dat ik deze Hartklopping inzend en wie weet, lees je hem nog.

Hartelijke groet,
Henk

We stapten 6 mei ’s avonds samen in Leiden in de intercity richting Groningen. Ik stapte uit op Schiphol en jij ging verder. Je droeg Dr. Martens, had blond haar en en een Daily Paper rokje aan. Ik ben nieuwsgierig wie je bent. Ik hoop je via deze weg nog een keer te spreken.

Ik zat in de trein en ik zag me toch zo’n mooie roodharige jongen zitten. Hij was zo knap. Ik wou erheen lopen, maar hij zat met z’n moeder en ik durfde er niet heen. Ik hoorde zijn moeder ineens ‘Nick’ zeggen. Sindsdien weet ik niet meer dan zijn voornaam. Ik ben zo verliefd.

Ik hoop op deze manier met je in contact te komen.